Australie, de Outback
Door: Anneke en Kees
Blijf op de hoogte en volg Anneke en Kees
15 April 2017 | Australië, Alice Springs
Op speciaal verzoek van onze lezers dit keer een wat uitgebreider verslag.
Na in Melbourne met pijn in het hart afscheid te hebben genomen van ons campertje, zijn we weer aan een nieuw deel van de reis begonnen. Eerst hebben we natuurlijk Melbourne bezocht, wat een leuke stad blijkt te zijn, met veel volle terrassen en idem dito straten. In allerlei opzichten lijkt deze stad op Parijs. Mooie gebouwen en arcades. En wat erg belangrijk was, de temperatuur was heel aangenaam.
Vanuit Melbourne zijn we naar Ayers Rock in the red center gevlogen, een vlucht van 3 uur. Na al het moois wat we al gezien hebben van Australie, spant dit gebied toch wel de kroon. Ook het weer was hier aangenaam. Niet te warm en een strakblauwe lucht. Zo'n 28 graden, wat hier echt niet veel is. Het schijnt hier in december flink te hebben geregend, zodat het nu niet the red maar the green center is. Wij hadden het kaler verwacht, maar er blijken volop struiken en bomen aanwezig te zijn.
Natuurlijk Uluru uitgebreid bezocht, en gestart met de zonsondergang. Je ziet hoe de rots langzaam verandert van rood naar felrood, naar diep donkerbruin en uiteindelijk donkerpaars. Uluru is de Aboriginal naam voor Ayers Rock en betekent: ‘Ontmoetingsplek’. Je ziet er ook nog veel overblijfselen van de eeuwenoude Aboriginal cultuur en de manier waarop ze overleven in de Outback. Het is heel goed te begrijpen dat mensen dit vroeger als heilige plek zijn gaan beschouwen, want het is ook nu nog een wonderbaarlijk verschijnsel, een rots die plotseling in een kale vlakte uit het niets opdoemt.
Iets verderop in het Nationale Park vind je de Olga’s, in het Aboriginal ook wel Kata Tjuta genoemd. Deze rotsen zijn minder bekend dan Ayers Rock, maar minstens zo indrukwekkend. De grootste rots, Mount Olga, torent zelfs tweehonderd meter boven Ayers Rock uit. Hier hebben we een wandeling van ongeveer drie uur door de Valley of the Winds gemaakt. Een indrukwekkende wandeling tussen de diep rode rotsen en de groene valleien. De naam van de wandeling bleek goed gekozen, want het leek wel te stormen. Een effect van temperatuurverschillen tussen de massale rots en de omgeving?
Ongeveer 300 kilometer verder is het volgende natuurfenomeen, Kings Canyon National Park. Rond zonsopgang staan we al klaar voor een wandeling. Het is dan immers nog lekker koel. De ‘Kings Canyon Rim Walk’ is een rondje van 6 km waar zo’n vier uur voor staat. Eerst omhoog, dan over de kam en daarna daal je af langs de pastelkleurige zandstenen wanden. We zien bizar gevormde rotsformaties met namen als ‘het Amfitheater’ en ‘The Lost City’. Aan het eind kom je in de ‘Garden of Eden’. Een kleine, omsloten oase met varens en een poel in het midden.
Na de wandeling van uiteindelijk zo'n drie uur, start de lange rit dwars door de Outback via de Lasseter en Stuart Highway naar Alice Springs. Het is een afstand van bijna 500 km.
Interessant voor een ex-KPN'er is dat Alice Springs in 1871 werd gesticht als tussenstation voor de ruim 3000 km lange telegraaflijn van Adelaide naar Darwin. In Alice is namelijk als een van de weinige plaatsen in de Outback permanent water beschikbaar. Er hangt een beetje een 'outlaw' sfeertje, zo ver van de grote steden in het zuiden en het oosten. Alice Springs is bij velen wel bekend van het hoofdkantoor van de Flying Docters die afgelegen gemeenschappen in de Outback van medische zorg voorzien.
Ook in tegenstelling tot onze verwachting hebben we in de Outback niet heel veel zoogdieren gezien, overigens wel flink wat vogels. Op onze laatste wandeling in de omgeving van Alice Springs, in de Macdonnell Ranges, konden we nog wel de Blackfooted Rock Wallaby spotten, wat overdag vrij bijzonder is. Een gelukje dus. Verder tijdens de lange ritten (toch samen weer 1200 km) misschien een handjevol kangoeroes en wat emoes.
Met bijgestelde verwachtingen, maar wel heel content, zullen we vanuit Alice Springs met de Greyhound bus naar Darwin reizen, een rit van (laatste getal!) ruim 1500 km. Ons laatste stukje Australie voor we naar Indonesie vertrekken.
Na in Melbourne met pijn in het hart afscheid te hebben genomen van ons campertje, zijn we weer aan een nieuw deel van de reis begonnen. Eerst hebben we natuurlijk Melbourne bezocht, wat een leuke stad blijkt te zijn, met veel volle terrassen en idem dito straten. In allerlei opzichten lijkt deze stad op Parijs. Mooie gebouwen en arcades. En wat erg belangrijk was, de temperatuur was heel aangenaam.
Vanuit Melbourne zijn we naar Ayers Rock in the red center gevlogen, een vlucht van 3 uur. Na al het moois wat we al gezien hebben van Australie, spant dit gebied toch wel de kroon. Ook het weer was hier aangenaam. Niet te warm en een strakblauwe lucht. Zo'n 28 graden, wat hier echt niet veel is. Het schijnt hier in december flink te hebben geregend, zodat het nu niet the red maar the green center is. Wij hadden het kaler verwacht, maar er blijken volop struiken en bomen aanwezig te zijn.
Natuurlijk Uluru uitgebreid bezocht, en gestart met de zonsondergang. Je ziet hoe de rots langzaam verandert van rood naar felrood, naar diep donkerbruin en uiteindelijk donkerpaars. Uluru is de Aboriginal naam voor Ayers Rock en betekent: ‘Ontmoetingsplek’. Je ziet er ook nog veel overblijfselen van de eeuwenoude Aboriginal cultuur en de manier waarop ze overleven in de Outback. Het is heel goed te begrijpen dat mensen dit vroeger als heilige plek zijn gaan beschouwen, want het is ook nu nog een wonderbaarlijk verschijnsel, een rots die plotseling in een kale vlakte uit het niets opdoemt.
Iets verderop in het Nationale Park vind je de Olga’s, in het Aboriginal ook wel Kata Tjuta genoemd. Deze rotsen zijn minder bekend dan Ayers Rock, maar minstens zo indrukwekkend. De grootste rots, Mount Olga, torent zelfs tweehonderd meter boven Ayers Rock uit. Hier hebben we een wandeling van ongeveer drie uur door de Valley of the Winds gemaakt. Een indrukwekkende wandeling tussen de diep rode rotsen en de groene valleien. De naam van de wandeling bleek goed gekozen, want het leek wel te stormen. Een effect van temperatuurverschillen tussen de massale rots en de omgeving?
Ongeveer 300 kilometer verder is het volgende natuurfenomeen, Kings Canyon National Park. Rond zonsopgang staan we al klaar voor een wandeling. Het is dan immers nog lekker koel. De ‘Kings Canyon Rim Walk’ is een rondje van 6 km waar zo’n vier uur voor staat. Eerst omhoog, dan over de kam en daarna daal je af langs de pastelkleurige zandstenen wanden. We zien bizar gevormde rotsformaties met namen als ‘het Amfitheater’ en ‘The Lost City’. Aan het eind kom je in de ‘Garden of Eden’. Een kleine, omsloten oase met varens en een poel in het midden.
Na de wandeling van uiteindelijk zo'n drie uur, start de lange rit dwars door de Outback via de Lasseter en Stuart Highway naar Alice Springs. Het is een afstand van bijna 500 km.
Interessant voor een ex-KPN'er is dat Alice Springs in 1871 werd gesticht als tussenstation voor de ruim 3000 km lange telegraaflijn van Adelaide naar Darwin. In Alice is namelijk als een van de weinige plaatsen in de Outback permanent water beschikbaar. Er hangt een beetje een 'outlaw' sfeertje, zo ver van de grote steden in het zuiden en het oosten. Alice Springs is bij velen wel bekend van het hoofdkantoor van de Flying Docters die afgelegen gemeenschappen in de Outback van medische zorg voorzien.
Ook in tegenstelling tot onze verwachting hebben we in de Outback niet heel veel zoogdieren gezien, overigens wel flink wat vogels. Op onze laatste wandeling in de omgeving van Alice Springs, in de Macdonnell Ranges, konden we nog wel de Blackfooted Rock Wallaby spotten, wat overdag vrij bijzonder is. Een gelukje dus. Verder tijdens de lange ritten (toch samen weer 1200 km) misschien een handjevol kangoeroes en wat emoes.
Met bijgestelde verwachtingen, maar wel heel content, zullen we vanuit Alice Springs met de Greyhound bus naar Darwin reizen, een rit van (laatste getal!) ruim 1500 km. Ons laatste stukje Australie voor we naar Indonesie vertrekken.
-
17 April 2017 - 13:37
Henk En Jolanda:
Hallo reizigers,
Voor ons is het al weer bijna 30 jaar geleden dat we daar waren. Maar we zien op de foto's veel bekende plekken voorbij komen.
Genieten jullie nog maar lekker verder(Darwin is een beetje saaie stad, vonden wij).
Voor ons zit het er bijna op. Nog 1 dagje op La Palma.
Groetjes,
Jolanda en Henk -
17 April 2017 - 15:25
Willy En Peter:
Weer veel moois gezien !!
We worden steeds nieuwsgieriger, haha
Nog maar twee weekjes, wat gaat dat allemaal razendsnel ..
Volgende week kost een biertje in een dure tent op Bali zeker wel één euro.
Veel plezier nog.... -
17 April 2017 - 18:02
Marianne:
Nou, op deze zeer koude 2e Paasdag is dat leuk lezen..
Ook ik herken erg veel, en nog maar 20 jaar geleden. Overigens is Alice ook heel bekend van het boek en de film A town called Alice. Ook is er n wereldberoemd en stik ouderwets boekje over t ontstaan van die telegraafdingen in roman vorm.. weet ff de titel niet.
En ja ik vond Darwin wel leuk. Maar ws ook omdat het daar iets koeler was, toen ik bij Ayers Rock was, was t 42 graden pak weg.
Nou veel plezier.
Tegenliggers tellen is heel makkelijk de eerste 500 km..
Hier is natte sneeuw en nachtvorst voorspeld....
-
18 April 2017 - 09:03
Tineke:
Wat een prachtige foto's, krijg nog meer de behoefte er heen te gaan.... Wie weet.....
Maar je was er niet alleen zo te zien... Geniet van Bali, en tot gauw!
-
21 April 2017 - 08:15
Gonnie:
Zo, die foto's zien er indrukwekkend uit. Echt zoals je verwacht dat het is volgens de flying docters. Helemaal geen grote spinnen en slangen gezien daar?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
